Αν και τα στατιστικά για τα οικιακά φωτοβολταικά δεν έχουν ακόμη επισημοποιηθεί, άνθρωποι του χώρου εκτιμούν ότι στους τρεις πρώτους μήνες του έτους, το σύνολο νέων φωτοβολταικών κάθε κατηγορίας ανήλθε σε 70 μεγαβάτ, όταν όλο το 2010 εγκαταστάθηκαν 150 μεγαβάτ.
Τα 70 αυτά MW προέρχονται, από το άθροισμα των φ/β στο διασυνδεδεμένο σύστημα (στοιχεία ΔΕΣΜΗΕ), συν των οικιακών και εκείνων στα νησιά, στατιστικά που διαχειρίζεται η ΔΕΗ και ακόμη δεν έχει οριστικοποιήσει.
Αν μάλιστα απομονώσει κανείς τα οικιακά φωτοβολταικά και τα συγκρίνει με πέρυσι, η ανάπτυξή τους είναι ακόμη πιο δυναμική. Από τα 70 νέα MW, γύρω στα 5 MW προέρχονται από τον οικιακό τομέα, όταν όλο το 2010 είχαν τοποθετηθεί σε στέγες κατοικιών περί τα 7,3 MW. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία από τις τράπεζες δείχνουν ότι μέσα στους πρώτους μήνες του 2011, έδωσαν περισσότερα δάνεια για οικιακά φωτοβολταικά, απ’ ότι όλη τη χρονιά πέρυσι. Εν κατακλείδι η εκτίμηση των ανθρώπων του χώρου είναι ότι συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, φέτος θα συνδεθούν στο σύστημα γύρω στα 300 μεγαβάτ, τα διπλάσια από πέρυσι
Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη..
Αν και τα φωτοβολταικά αναδεικνύονται στο μεγάλο πρωταγωνιστή των ΑΠΕ για φέτος, το ερώτημα είναι τι γίνεται με άλλες τεχνολογίες, όπως για παράδειγμα τη «ξεχασμένη» βιομάζα, όπου η εικόνα είναι αντιστρόφως ανάλογη.
Το παράδειγμα της είναι χαρακτηριστικό (γι’ αυτό και την αναφέρουμε), αφού με τη προσδοκία ότι θα αρθεί κάποια στιγμή η απαγόρευση των καυστήρων βιομάζας σε Αττική και Θεσσαλονίκη, έχουν κατασκευαστεί πανελλαδικά 5 εργοστάσια παραγωγής pellets, τα οποία και υπολειτουργούν.
Τα εργοστάσια αυτά, για την ώρα, περιορίζονται να εξάγουν το προϊόν τους σε ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στην Ιταλία, αλλά το συνεχώς αυξανόμενο μεταφορικό κόστος και η δυναμική είσοδος βαλκανικών και ανατολικοευρωπαϊκών χωρών στον χώρο, δεν δίνουν πολλά περιθώρια και ελπίδες για βιωσιμότητα στο μέλλον.
Να σκεφτεί κανείς ότι ανάμεσα στις 5 μονάδες, συγκαταλέγονται κάποιες αρκετά μεγάλες (π.χ. στον Παλαμά Καρδίτσας με δυναμικότητα 20.000 τόνων ετησίως και στο Συκούριο Λάρισας με 5.000 τόνους ετησίως), ενώ την ίδια στιγμή βρίσκονται σε στάδια ανέγερσης και αποπεράτωσης άλλα 3 εργοστάσια.
Έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον κι από άλλους επενδυτές για αξιοποίηση των ξυλουργικών υπολειμμάτων στην περιοχή τους, αλλά τόσο αυτοί, όσο και ο κλάδος των λεβητοποιών βιομάζας, τελούν εν αναμονή άρσης των αντικινήτρων.
Σημειωτέον ότι η Ελλάδα, με παράδοση στην καύση ελαιοπυρήνα, ήταν από τις πρώτες χώρες που ανέπτυξε σοβαρή λεβητοποιία στερεών καυσίμων. Ήδη πολλοί άνθρωποι του χώρου έχουν προσαρμόσει την εστία καύσης και την φιλοσοφία των λεβήτων ελαιοπυρήνα, σε λέβητα pellets.
Έχει απαγορευτεί από το 1993…
Η απαγόρευση χρήσης συστημάτων θέρμανσης με βιομάζα στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα ισχύει από το 1993, η δε, απόφαση τότε είχε ληφθεί με το επιχείρημα της ανάγκης μείωσης των εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων. Κι αυτό καθώς την εποχή εκείνη τα διαθέσιμα συστήματα βιομάζας χαρακτηρίζονταν από σχετικά υψηλές εκπομπές αιωρουμένων σωματιδίων.
Δεδομένου όμως ότι από τότε τα τεχνολογικά δεδομένα έχουν αλλάξει δραστικά και επειδή σήμερα παρέχονται τεχνολογίες αξιοποίησης της βιομάζας με αισθητά μικρότερες εκπομπές, αρκετοί επενδυτές και ενδιαφερόμενοι πίστευαν (έχοντας πιθανώς σχετικές ενδείξεις και από το υπουργείο) ότι η απαγόρευση θα αρθεί. Άλλωστε, η χρήση καυστήρων βιομάζας έχει ήδη επιτραπεί πανελλαδικά, και εξαιρούνται ακόμη μόνο τα δύο παραπάνω αστικά κέντρα.
Υπενθυμίζουμε ότι οι καυστήρες βιομάζας, αντί για πετρέλαιο ή φυσικό αέριο καίνε συσσωματώματα ξύλου, μια καύσιμη ύλη που παράγεται από βιολογικά υποπροϊόντα της γεωργίας, της δασοπονίας και της βιομηχανίας ξύλου, τα λεγόμενα pellets. Πρόκειται για ξύλο απαλλαγμένο από κάθε υγρασία, συμπιεσμένο σε μικρούς κυλίνδρους διαμέτρου 60 με 80 χιλιοστών και μήκους περίπου 100 χιλιοστών.
[29.4.2011-ΠΗΓΗ: www.energypress.gr]
